با توجه به این بحران همه گیر و جهانی که انسانهارا درگیر خود کرده است،دو نوع پاسخ نا سالم و یک نوع پاسخ سالم می توان به این وضعیت داد؛
یکی از *پاسخ های ناسالم*،اضطراب بیمارگونه است که با بزرگ جلوه دادن این بیماری(حتی بیشتر از آن که در واقعیت است)و اشتغال ذهنی بسیار زیاد به جزئیاتی که در کنترل ما نیستند،اتفاق می افتد.
دسترسی زیاد به اخبار و اطلاعات در دنیای فعلی، ما را درگیر جزئیات نالازم کرده و باعث بالا رفتن سطح اضطراب،از دست دادن آرامش،حملات پانیک،برهم خوردن تنظیم خواب،تپش قلب و… و در نهایت باعث به خطر افتادن سیستم دفاعی بدن می شود
*پاسخ ناسالم دوم:* نداشتن هـیچ گونه اضطراب و نگرانی و دست کم گرفتن این اوضاع خصوصا در قشر جوان که رعایت نکات ایمنی را نشانه ی بزدلی و ترس می دانند
*پاسخ سالم به این اوضاع:* داشتن سطحی از اضطراب سالم است،یعنی نگرانی و اضطراب را در سطح طبیعی نگه داریم و در نظر داشته باشیم که اوضاع انگونه که متخصصین اعلام کرده اند عادی نیست و باید مراقبت های لازم را انجام داد در نهایت اینگونه قلمداد نشود که هیچ گونه مشکلی وجود ندارد و یا اینکه اوضاع انقدر بد است که ما یا عزیزانمان در این بحران از بین خواهیم رفت.
اما پس از برطرف شدن این بحران اغلب متخصصین و روانشناسان معتقدند که اسیب پذیرترین قشر در میان افرادی که تبعات آن را با خود خواهند داشت *کودکان* می باشند.
کودکان ما به شدت به دنبال پاسخ دادن به این پرسش هستندکه *جهان چگونه جایی است* و زمانی که ما در این بحران ،جهان را جایی ترسناک به همراه هیولایی به نام ویروس کرونا ترسیم کنیم بالطبع بعد از پایان این دوره کودکان این جهان را جایی *ناامن* دانسته و امنیت روانشناختیشان به خطر خواهد افتاد.
راهکاری که در این شرایط می تواند به عنوان مدیریت بحران تلقی شود،پرسیدن این سوال است که ایا خواندن و دیدن اخبار ها کمکی به ما می کند که در این شرایط واکنش سالمتری داشته باشیم؟
به نظر میرسد در این شرایط برای کنترل سطح اضطراب و رسیدن به سطحی از ارامش می توان با *ورزش کردن و انجام تمرینات ارامش بخش و ریلکسیشن و خواندن کتاب های مرتبط با ذهن اگاهی،شنیدن موسیقی*، با اضطراب ناسالم مبارزه کنیم.
در این راستا خواندن کتاب *سیلی واقعیت از دکتر راس هریس* را به شدت توصیه می کنم.
مدیریت مهد کودک نارنج
فرشته عنبرستانی